Laat je verrassen bij Theaterboerderij Boeket
Bron: Weert Magazine
Door: Monique van den Brandt
https://www.weertmagazine.com/dico/UserFiles/flipbook/2017_02/files…
Jos Levels; de jongen die geen danser mocht worden, runt nu een theater
‘Cultuur in een schuur, omgeven door natuur en niet duur.’ Dat is eigenlijk in één zin waar het bij Theaterboerderij Boeket om draait. Gelegen tussen Laar en Nederweert ligt aan de Rosselsweg de boerderij van Jos Levels. De naastgelegen schuur heeft hij verbouwd tot theater: met Perzische tapijten, velours gordijnen, kroonluchters en 100 café-stoelen als zitplaatsen. Hier biedt hij jonge talenten een podium. Maar ook songfestival-winnares Lenny Kuhr treedt er regelmatig op en met podiumkunstenaar Herman van Veen heeft Jos een speciale band.
Inspiratie uit Frankrijk
Jos Levels; een markante persoon met zijn hoedje, felgekleurde bril, bonte blouse en rode sjaal. Net terug van een reis naar Nepal. Dat had hij nodig na het overlijden van zijn vrouw Riek een half jaar geleden. “Nepal is prachtig en heeft mij weer volop inspiratie gegeven. Ik ben teruggekomen als een ander mens, vol energie”. Tien jaar geleden startte hij samen met echtgenote Riek een theater in de schuur. Aanvankelijk alleen in de maand augustus met het Limburg Festival. Toen dat stopte besloot Jos om zelf met het theater verder te gaan. “Op onze vakantie naar Frankrijk had ik in Avignon inspiratie opgedaan. In de maand juli is daar in de hele binnenstad straattheater te zien en s ’avonds zijn er voorstellingen in zo’n 90 theatertjes. In alle gebouwen, hoeken en gaten. Een aanrader voor iedereen. Daar kreeg ik het idee voor de theaterschuur”, herinnert Jos zich.
Volg je hart
Zelf had hij altijd artiest willen worden. Hij wilde danser worden. Het is vooral de moderne dans die hem (nog steeds) het meeste aanspreekt. “Maar ja, ik ben 68 en in mijn behoudende, katholieke omgeving was dat niet mogelijk. ‘Zorg nou maar eens eerst dat je een goede baan hebt, dan kan je later nog zien’, zeiden ze thuis.” Dus ging Jos naar de kweekschool en werd hij onderwijzer in het Montessori-onderwijs en op de LTS. Met zijn theaterboerderij heeft hij toch een deel van die jongensdroom terug kunnen halen. “Want het is me altijd blijven achtervolgen”, zegt hij.
Van klein tot groot
Jos zorgt zelf voor de programmering. “Bijna elke dag komen er wel vier gezelschappen, mensen die vragen om op te treden. Van over de hele wereld”, zegt Jos. “En dan overdrijf ik niet hè, ongelofelijk. Er is heel veel behoefte aan een podium.” Voor het komend seizoen staan er zo’n 35 gevarieerde voorstellingen gepland. Van rock tot folk en van cabaret tot dans. Veel jong talent maar ook gevestigde namen als Stef Bos. “De wat ‘grotere’ artiesten treden hier graag op omdat het een kleine, intieme setting is waarbij echt contact en interactie is met het publiek. En dat missen ze wel eens in de grotere theaters. Zo belde Lenny Kuhr mij zelf op om hier te mogen zingen. En ze komt nu al voor het derde jaar,” zegt Jos trots. Terugkijkend noemt hij als hoogtepunt de toneelvoorstelling ‘De helaasheid der dingen’ van Dimitri Verhulst. “Daarvoor werd 5 kuub zand gestort in de theaterschuur. Het stuk speelde in de modder waarbij acteurs in en uit de schuur over de straat renden. Dat kan hier allemaal…”
Artiestenleven
Het theater is non-profit en kan zichzelf net bedruipen van de inkomsten uit entree en consumpties. Met de artiesten spreekt Jos af dat de eerste honderd euro van de entreegelden voor het theater zijn en de rest voor de artiest. En daar ligt ook meteen Jos’ grote angst. “Het zijn stuk voor stuk goede voorstellingen, er zijn geen miskleunen bij, maar toch ben ik soms bang dat er te weinig mensen naar een voorstelling komen. Als er dan maar 20 mensen komen, dan heb je 200 euro. Dan zeg ik laat die 100 euro maar zitten. Dan heb je 200 euro te vergeven en dan komen ze bijvoorbeeld met vijf mensen, en dat zijn professionals, voor de kostwinning. Ja, dan is 200 euro dat ze voor zo weinig mensen moeten optreden. Dat doet me intens verdriet.” Gemiddeld komen er zo’n 60 personen per voorstelling. Met de bijdragen van ‘Vrienden van het theater’ kan nieuw licht of een nieuwe geluidsinstallatie gekocht worden. Op het verlanglijstje staat nog iets van verwarming. Want tot nu moet het publiek zich op koude dagen redden met dekens en heaters.
Lijntje met Herman van Veen
Ook Herman van Veen stond hier op het podium. Het contact is gebleven en ze zien elkaar regelmatig. Herman van Veen heeft zelf ook een theatertje in een schuur in Soest met hetzelfde idee; jonge talenten een kans geven. Jos en Herman hebben afgesproken om talenten uit te wisselen als ze iets op het spoor zijn. Bijvoorbeeld Weertenaar Paul Nijs op de marimba. “Die heb ik naar Herman gestuurd,” zegt Jos, “Herman was helemaal weg van zijn spel.”
De twee Nees; N’weert en Nepal
Net terug uit Nepal zit Jos weer vol nieuwe plannen voor zijn theater. In de toekomst wil hij afwisselend in Nepal en Nederweert gaan wonen. Want naast zijn passie voor theater heeft hij aan Nepal zijn hart verpand. “Als ik daar op mijn 2.500 meter hoge berg zit en ik zie al die lichtjes beneden, dan denk ik, zo ziet de hemel eruit.”